هدف از حسابرسی مشخص کردن این مسئله است که آیا اطلاعات مندرج در گزارش مالی، به‌طورکلی، وضعیت مالی شرکت را در تاریخ مشخصی نشان می‌دهد یا خیر. برای نمونه:

• آیا جزئیات دارایی‌ها و بدهی‌های شرکت به‌درستی در ترازنامه ثبت شده است؟
• آیا سودها و زیان‌های شرکت به‌درستی ارزیابی شده است؟

حسابرسان هنگام بررسی گزارش مالی، باید از استانداردهای حسابرسی‌ که توسط یک نهاد دولتی تعیین شده است، پیروی کنند. حسابرسان پس از به پایان رساندن کار خود، گزارش حسابرسی می‌نویسند و در آن توضیح می‌دهند که چه کارهایی انجام داده‌اند و براساس آنها نظر خود را بیان می‌کنند. به‌طورکلی، تمام شرکت‌های ثبت‌شده در بورس اوراق بهادار (listed companies) و شرکت‌های دارای مسئولیت محدود، باید هر سال حسابرسی شوند. سایر شرکت‌ها نیز بسته‌ به ساختار و مالکیت‌شان ممکن است نیازمند حسابرسی باشند یا درخواست حسابرسی کنند.

حسابرسی، بررسی گزارش مالی شرکت (به‌صورتی‌که در گزارش سالانه ارائه شده) توسط فردی مستقل از شرکت است. گزارش مالی شامل ترازنامه، صورت درآمد، صورت تغییرات در حقوق صاحبان سهام (statement of changes in equity)، صورت گردش نقدی (cash flow statement) و یادداشت‌هایی شامل خلاصه‌ای از سیاست‌های مهم حسابداری و سایر یادداشت‌های توضیحی است.

حسابرس‌ها چه کارهایی را انجام نمی‌دهند؟

حسابرسی سایر اطلاعات ارائه‌شده به اعضای شرکت، برای نمونه گزارش ارائه‌شده به مدیران؛

بررسی تک‌تک ارقام در گزارش مالی. حسابرسی فقط براساس بررسی گزیده‌ای از اقلام انجام می‌شود؛:

قضاوت درباره‌ی مناسب بودن فعالیت‌ها یا استراتژی‌های تجاری شرکت یا تصمیم‌های گرفته‌شده توسط مدیران؛

بررسی هریک از معامله‌های انجام‌شده توسط شرکت؛

بررسی کفایت نظارت‌های داخلی شرکت؛

نظرسنجی از سهامداران درخصوص کیفیت کار مدیران و مدیریت، کیفیت اداره‌ی شرکت یا کیفیت فرایندها و کنترل‌های مدیریت ریسک سازمان.

حسابرس‌ها چه کارهایی را نمی‌توانند انجام بدهند؟

پیش‌بینی آینده: حسابرسی به دوره‌ی حسابداری مشخصی در گذشته مربوط است. حسابرس‌ها نباید قضاوت کنند که در آینده چه اتفاقی رخ می‌دهد و نمی‌توانند تضمین کنند که شرکت موردنظر همچنان به فعالیت خود در آن تجارت ادامه خواهد داد.

حضور همیشگی در شرکت: حسابرسی در چارچوب زمانی معینی انجام می‌شود و حسابرسان همیشه در شرکت حضور ندارند. هدف اصلی حسابرسی، دستیابی‌ به نظری کلی درمورد اطلاعات موجود در گزارش مالی است، نه شناسایی تمام تخلف‌های احتمالی. درست است که حسابرسان همیشه باید مراقب نشانه‌های تقلب‌های احتمالی باشند، ولی هرگز نمی‌توان مطمئن بود که همه‌ی تقلب‌ها را شناسایی می‌کنند.

حسابرسی چگونه انجام می‌شود؟

مدیریت شرکت موردنظر، گزارش مالی شرکت را تهیه می‌کند. گزارش مالی باید براساس الزامات قانونی و استانداردهای گزارشگری مالی تهیه شود؛

مدیران شرکت گزارش مالی را تأیید می‌کنند؛

حسابرسان با شناخت و درکی که (با‌توجه‌ به مسائل اقتصادی و صنعتی‌ای که ممکن است درطول دوره‌ی گزارشگری بر آن کسب‌وکار اثر گذاشته باشد) از فعالیت‌های شرکت به‌دست آورده‌اند، بررسی خود را شروع می‌کنند.

حسابرسان درباره‌ی هریک از فعالیت‌های اصلی فهرست‌شده در گزارش مالی، هرگونه ریسکی را که می‌تواند اثر قابل‌توجهی بر وضعیت مالی یا عملکرد مالی شرکت بگذارد و همچنین بعضی از اقداماتی را (که کنترل‌های داخلی نامیده می‌شوند) که شرکت برای کاهش آن ریسک‌ها در پیش گرفته است، شناسایی و ارزیابی می‌کنند.

حسابرسان براساس ریسک‌ها و کنترل‌های شناسایی‌شده، به این مسئله توجه می‌کنند که مدیران برای اطمینان از دقیق بودن گزارش مالی چه کاری انجام داده‌اند و شواهد حمایتی را بررسی می‌کنند.

سپس حسابرسان درباره‌ی اینکه آیا گزارش مالی، به‌طورکلی چهره‌ای واقعی و منصفانه از نتایج مالی و وضعیت مالی شرکت و گردش نقدی آن را نشان می‌دهد و آیا مطابق با استانداردهای گزارشگری مالی و درصورت لزوم، قانون شرکت‌ها (Corporations Act) است یا خیر، قضاوت می‌کنند.

درنهایت، حسابرسان گزارش حسابرسی را برای سهامداران یا اعضای شرکت تهیه و در آن نظر خود را بیان می‌کنند.

حسابرسان به‌طور خاص چه کارهایی انجام می‌دهند؟

حسابرسان می‌توانند درمورد دامنه‌ی کارهای حسابرسی خود با شرکت مربوطه بحث کنند. گاهی مدیران شرکت از آنها می‌خواهند برای حصول نتیجه‌‌‌آی معین فرآیندهای بیشتری انجام بدهند. حسابرسان باید استقلال خود را حفظ کنند تا بررسی‌ها و قضاوت‌های آنها عینی و بی‌طرفانه باشد. حسابرسان بسته‌ به ریسک‌ها و پایش‌هایی که شناسایی کرده‌اند، نوع و گستردگی فرایندهای حسابرسی را تعیین می‌کنند. این فرایندها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

پرسیدن طیف وسیعی از سؤالات (از سؤالات رسمی کتبی گرفته تا سؤالات غیررسمی شفاهی) از افراد مختلف در شرکت؛

بررسی سوابق مالی و حسابداری و سایر اسناد و اقلام ملموس مانند کارخانه و تجهیزات؛

قضاوت درمورد فرض‌ها یا برآوردهای مهمی که مدیریت در زمان تهیه‌ی گزارش مالی انجام داده است؛

دریافت تأییدیه‌های کتبی درمورد مسائل خاص؛ برای نمونه از بدهکار می‌خواهد مبلغی را که به شرکت موردنظر بدهکار است، تأیید کند.

سنجش برخی از پایش‌های درونی سازمان؛

نظارت بر نحوه‌ی اجرای بعضی از فرایندها.